Een zomerse dag in Ursem. Al kwebbelend wordt mevrouw Timmer in de rolstoel rondgereden door vrijwilliger Jorien. Of ze ook nog even langs haar oude huis willen lopen. Ze wijst het vol trots aan, daar met die rode luifels. Jaren heeft ze er gewoond. Met haar gezin. En kijk, dat grasveld ervoor. Prachtige herinneringen heeft ze er aan. De kinderen speelden er veel op, lekker dichtbij en in het zicht. Nu woont ze maar een klein stukje verderop. In de Rustenburcht heeft ze haar plekje gevonden. En dus kan ze zo nu en dan nog even genieten van de herinneringen aan haar belevenissen in haar oude wijk. Wat zo dichtbij rondgereden worden, ook dat vinden wij de gewoonste zaak van de wereld!
